Dat zijn wij. En vraag. Maar vanavond kan het mooi. Die te klein zijn om te splijten. Wat onaf was, blijft wel liggen. Een zinkend schip verlaat ik pas als laatste. Geef me de kleur van je hartstocht. Tussen jou en mij. En langzaam wordt het licht. Vliegen meestal nog een keer. Is dat verkeerd. Misschien dat jij me iets verwijt.
De plattegrond van mijn persoon. Blader maar niet meer. Dan hoe je het wilt, of hoe je het had gedacht. Maar naarmate tijd verstrijkt. Alles is liefde. Neem mijn liefde, neem mijn vuur. Op zoek naar jou. Maar zij stuurt me kaarten uit madrid. Maar je weet op een dag. Onder mijn nagels zwarte randen. Woah. Een engel blijf je toch. Maar voeg het woord niet bij de daad. Zou je me vinden. Schepen branden beter dan je dacht. Je doet het niet voor hun.
Die ons in de tijd verbinden. Ze trekt me aan. Wees jezelf maar. We ruilen 21 gram. En ik ben vrij. Ik zing je uitgewoonde woorden.
Ze is er niet…. Alles moet weg, alles moet weg. Steeds sterkere verhalen. Ik kom je steeds weer tegen. Als je denken wilt aan wat had kunnen zijn dat is oké. Ze hoopt dat dan de lente aan komt waaien. Hartenvrouw wacht ergens in het spel. Open deuren open ramen. Dansen aan zee. Of is het maar verstreken tijd. Helder. Hé, het is mooi zo. En verdovend applaus. Eén dag hier is al te lang. Ik verf een afgeleefde wereld. Doodmoe gestreden maar. Was je maar hier met mij. Valt het tegen dat het wachten soms zo lang duurt.
O, komt ooit die dag, die ons voorgoed verbindt. Onaantastbaar lig je naast me in het donker. We horen wel auto’s, maar ze zijn ver weg. Ik houd maar net m`n evenwicht. Waren dringend en te laat. Ze heeft de duivel in het bloed. Met hun veel te grote hart. Te leggen. Wat was dat is geweest.
