Leg me maar terzijde. Waar de engelen vallen. Is het nog laat of alweer vroeg. Zoeken de zon steeds verder. Voor altijd. En ik denk alleen maar aan m`n fiets. Als je daar al klaar voor bent. En al was het ook maar even. Dat je nu laat overleven. Een woord een woord. En al was het ook maar even. Moet jij er nog aan wennen. Weg van huis, weg van de kou. Is het waar dat blØf ongerust is. Niemand blijft altijd dezelfde.
Is het bluf dat ik je zoen. Deze nacht. Bewaar niets meer van toen. En altijd weer vanzelf een nieuw begin. In het midden van alles. Ik kan niet wachten op de dag. Nu de zee zo koud is. Ze is er nog maar net.
Misschien tot morgen. Ik zie alles helder nu, schaamteloos en recht. Wist niet wat ik geloofde. Op mistroostige plekken je bij me te hebben. Hoogstens met de tijd. Leen ons je slag. Bij het vallen van de avond. En jij droomt ook niet. Draaien met de kaart maar niets wat je herkent. Binnenstebuiten. Maar ik ben klaar voor zaterdag. En deze keer. Ik breng mezelf. Vijl de scherpe randen nu maar. Zou je zeggen dat je me niet meer kent. Dat je niet dragen kon. Blijf niet langer vluchten.
Het blijft van jou en mij. We gaan neer. Niets veranderd, niets trekt bij. Het grote geluk van de geest. Konden proosten op weer een dag. Hé. Versterk dan onze banden nu maar. Ik ben niet verliefd. Ik wil eraf maar durf me nooit te haasten. Hij is heel beheerst. Het geeft niet, zolang het maar rust brengt. Waarvan niemand had gedacht. Steeds weet jij weer beter hoe het moet. Zoals ze altijd mogen blijven. Ik kan niet meer.
Is er iemand die me ziet. En blijf niet zo, verander nu maar. Alles om mij heen is jij. En probeer maar te bewijzen. Ik wacht hier op jou. Ik zat diep veranderd. Al dagenlang te wachten. Eens moet het gebeuren. Veel te laf, veel te nuchter. Kom drinken, kom vrijen. Kom bij me liggen. Veel te vroeg dit jaar. Zijn we hier voor elkaar. Jij bent weggegaan, ben je kwijt. Waarna ik naar buiten ga. Die dacht dat 'ie niet dapper durft te zijn.
