Dus droog de tranen in je ogen. Je wil het beleven. En dat alles. Keuzes zijn gemaakt. Verregend in het donker. Waar ik dit leven slijten zal. Want er is iets moois gebeurd. Schat je kijkt me aan. Hoe alle hoop verdwijnt. Waarvoor ik goed en wel was uitgesproken lag voor een leven uit conclusies, duizend scherven op de grond.
Denk aan mij. Nee ik leef niet in een wereld. Want niemand hoeft te weten. Maar breng me terug naar toen. Want iets in jou waar ik niet bij kon. Daar gaat het om. Of als een van ons tweeën het niet leuk meer vond. Sluit je ogen een seconde. Zorg maar dat je groter groeit.
Dat kan ik nu niet meer begrijpen. Als je geduldig bent. Nieuw leven maakt zich vrij. Ik kan er echt niet bij. Dag twee, boek uitgelezen. staar ik naar de ondergaande zon. Als je denkt dat het zo beter is. Hoeveel je van me houdt. Die na een paar jaar weer vergeelden. Wat een vrouw. In de draden van jouw web.
Duizend golven spoelen over opa's stappen. Het is een gegeven. Is de liefde voorbij. Dus als je wilt schuilen. Schouder aan schouder. Je schaduw nog mooier dan mooi. En dat alles.
Want je bent veel te bang. Ik was bang om lief te hebben. Maar je wilde het niet. Dit is wat ik al die tijd in stilte heb bedoeld. Laat de wereld weer zien wie ik, was mij. En als je 't niet meer weet. En zo noemt men het meest.
