Als de zeebodem breekt en verschuift. Omdat ik wou dat ik een ander was. Te bitter voor jou en voor mij veel te klein. Hier ben ik. En vol in het hart. Nu de dag weer korter wordt. Ik weet wat ik je schrijf.
Ik ben blij dat je hier bent. En zo drijven we verder. Dat ze voorbij gaan. Morgen blijft het nacht. Je bent bij me. Niet te laat maar wel wat ouder. Hé vallende engel. Geef je me gelijk. De storm gaat ooit eens liggen. Wraak. Er wordt soms wel naar gevraagd. Bij me zou zijn. De kaarten zijn gewoon. Wij geloven nergens in. Ik ga nooit meer terug. En zeker niet voor jou. Had beloofd om zoet te zijn.
Zodat ik ook de laatste nog lust. Of jij nu aan me denkt. Kom bij me liggen. En ik hoopte dat ik dronken bleef. Deuren zwaaien open. Was je maar hier met mij. Er zijn er ook, je weet, dat ze verdrinken in 't azijn. En spelen doe ik toch. En het blaffen van de hond.
En zonder na te denken. Voor haar voelt het als hoop. En morgen, als de postbode mijn huis weer heeft gevonden. Vaarwel lieveling. Tijd genoeg en zorgen heb je toch. Breng het binnenste buiten. Je bent geen drenkeling. Ik neem wraak. Als het er op aan komt. O, komt ooit die dag, die ons voorgoed verbindt.
Je doet het niet voor hun. En een gevoel dat ons verbindt. Dat ik hier niet ben. Want ik had niet betaald. O, laat deze kans niet liggen. En laat me languit vallen. Dat ie wel wist hoe het nu zat. Ik schud me nu leeg, ik wil alles kwijt. Mijn hart dat brak omdat het wilde. En weggaan was gewoon. Maar het houdt nooit meer op. Met een uitgestoken hand. Vaarwel lieveling. Bij iedere kroeg die sluit. Dat ze gek werd van verlangen. Verlaten en goed uit de wind. Die op me staat te wachten. Ken ik mijn zwakke en mijn sterke kant.
