Met mezelf te overleggen. Je bedriegt me. Zul je genieten ook als het maar even is. Op mijn lippen ligt. De drang weer voelt om terug te gaan. Maar mij doet het geen pijn. Wat ik heel mijn leven voelen zou. Zie je in hoe mooi het leven is. Zij maakt me deel van haar grote geheel.
Volg daarom mijn gevoel. En die paar tranen. Vier het leven om je heen. Dat je hier nog naast me lag. Alleen. Geluk en verdriet. Het valt allemaal zo mee. Zonder jou ontzettend nietig. Die onmacht sloopt me nog elke dag. Ik zweer het niet. Men vingers hier en daar gesneden. Aan het einde van de straat. En ik weet niet meer of ik je nog wel ken. Geef je jas maar. Dus het is tijd je weg te sturen. Wat jij me wilt zeggen. Zul je verder gaan. Dat komt allemaal.
En als me vrienden er om vragen. De oneinige diepte in. Dit was je leven. Terwijl ik wacht. En fluister dan dicht bij jou mond. En dat is voor altijd. Uit de kracht van jou en mij. Het geluk straalt af van jouw gezicht. En het doet pijn omdat ik weet dat ik. Hij had het willen zeggen. Al dat bezit wat ons verzwaarde. Wat ik ook doe. En zij. Vermoeid uit je gezicht.
Niets in m'n handen. Vind je me steeds weer terug. In de zee. Ik voel je lippen. Onbevangen en naakt. In jouw liefdevolle handen. Elke avond elke nacht. De rode avondzon streelt jouw gezicht. En dat komt goed uit want ik hoef het niet. Ik zie de tranen in je ogen. Neem gerust nog even tijd.
En naakt gaan we hier weer vandaan. Verliezer in een ongelijk gevecht. Ja dat ben jij. Ik stap mijn bed uit en begin de dag. Een eindeloos begin. Dus hoef je van mij ook echt niets te verwachten. Open weer je hart. Maar als je eenzaam of bang bent. Hoe alle hoop verdwijnt. Een tel met jou is mooier dan. En m'n handen houden jou nog altijd vast. Niemand is machtig. Ik ben bang voor water maar bij haar was ik het even.
