Vandaag staat rood weer voor de liefde. Vertel het als ik je moet laten gaan. En die paar tranen. Maar hier ben je. Voor een dag op de troon van een luchtkasteel. Zolang ze bij mij is verveel ik me nooit. De avond was gevallen. Verliest de hemel zijn blauw. Kom als de wind die je voelt en de regen. Je maakt je vrij. De stoelen leeg, de zaal is donker. Dat je mij verliet was het beste wat je deed.
Je armen om me heen. En ze doet iets met mij. En slaap zacht. Ik was bang om lief te hebben. Ze verwelkomen mij telkens weer. Zij. Probeer het elke morgen weer maar het verandert niet. Dus droom, durf, doe en deel met iedereen. Op het ritme van mijn hart. Staat heel m'n leven op z'n kop. Ik kan jou nu niet meer geven. Bij. Ik geef mijn spullen aan het goede doel. Iedereen weet. Je nam ze ook voor mij. Sta ik ineens. Ik zie de sterren weer. En na al die tijd.
Helemaal niets. Je op m'n knieën willen smeken. En ik besef hoeveel ik van je hou. Op jou. En ik ben geen dag alleen. Dus deel je hart met iedereen, hier om je heen. Zo dichtbij. 'k zie de zon weer schijn. Het kan me niet schelen wat een ander van me zegt. Door kapot geschoten straten. Zacht als een bries. Maar als ik wakker wordt naast jou dan droom ik nog. Alles wat ik nodig heb, ben jij. Ik hoor bij jou, jij hoort bij mij. Voor me een afgrond. Ik kom tot de conclusie dat er nog zoveel meer is. Dat ben jij. Ik besluit de angsten van me af te slaan. Lang gehoord. Eén moment is alles goed.
Laat het stormen, laat het waaien. Maar ik krijg wel duizens spiegels voor, ze trekt me steeds weer onderuit. En je bent zo dichtbij. Want je wil de winters niet. Aan jou en aan jou alleen. En ik schreeuw het in je oor. Zo word vooruitgang geboekt. Lijkt door de haat gekozen.
Door jou. Ik lach, ik dans, ik spring, ik zweef. Dan draait het om mensen. Even het mijne pakt. Slaap zacht. Bind mijn handen snoer mijn mond. Binnen sinds de dag dat ik voor je viel.
