Dan wil ik dat je blijft. Waarvoor ik goed en wel was uitgesproken lag voor een leven uit conclusies, duizend scherven op de grond. Achter me wat 't lijkt, op een weg terug. Om een hondje dat daar speelde op het strand. Zo verloren we de kamers. Ik wil alleen maar weten. Dat ik alles even niet meer zie. Rust maar even uit. Maar ik zie haar niet. Want de angst vult de leegte. Dus zorg dat je nergens anders bent dan in het moment. Ze hoort het huilen van haar zoontje. Hou me maar vast. Ken ik even geen gewicht. Waar het leven je ook brengt.
Met die lach op je gezicht. En maak een einde aan je pijn. Jij alleen. En niemand. Hé joh we moesten ons schamen. Van nu af aan is het van mij. Liefde komt ooit. Zoals jij me kon verleiden met je lach. Voor me een afgrond. Dit heb ik niet verdiend. En je hebt maar een leven. Je doet alle kou verdwijnen. Telt op tot hier en nu. Oh, m'n hart is verbrijseld, m'n droom gegijseld. Waar jij al je zorgen ver achter laat. Je maakt mijn hart zo blij. Ben je gelukkig. Het is kerstfeest. Hoe zou het zijn. Dus blijf ik hier nu zitten.
Dat het zo z'n reden heeft. Helemaal niets. Oooh. Laat het los. Ik leef van de liefde, de lucht en het licht. Het komt steeds dichterbij. En dat er mensen zijn die dansen. En ik weet. En alle beelden op tv. Bij. Behalve dit.
We spreken nooit een woord. Van de eenzaamheid en pijn. Hoe alle hoop verdwijnt. Omdat je weet dat je vroeg of laat. Uit de kracht van jou en mij. Zacht op die van mij. Mijn enige vrienden zijn het zonlicht en de wind. Los zijn van de zwaartekracht. We slaan elkaar op bek. Al gaat 't soms niet.
Zonder jou ontzettend nietig. Maar steeds als je bijna buiten was. Slikt zij haar woorden in. Z'n einde is z'n troost. Ik ga volledig kopje onder. En de wind neemt ons verleden met zich mee. Ik heb gepiekerd tot het ochtend was. Genadeloos te zijn. Maar als je me nodig hebt. Jij bent weg en mijn hart is weer van mij alleen.
