Alsof ik altijd maar moet weten wat jij denkt. Want het moet komen, het moet gaan. Dat is wat ik voorzag. Dichterbij dan ooit. Dezelfde kleur, dezelfde waarde. En pas gerust. Maar je geeft het terug. En de hemel is de aarde. Je kunt niet langer blijven wachten. De mooiste verliezers. Maar waarom bewaar ik tijd. Ik heb m`n handen op je heupen.
Je vervaagt. Dat je niet zou komen of voorbij zou gaan aan mij. Een vlam die drijft. En de liefde ook. Dan het eigenlijk lijkt. En jij wist niet waarom. Brachten me tot hier. Maar naarmate tijd verstrijkt. Geef me de kleur van je hartstocht. Bij een snijdende wind. Want dat weggaan van jou. Ze maken je echt. Ik ga nooit meer terug. Er is altijd nog m'n arm die om je heen past. Zeven nachten onderweg. Leuren met je ziel en denken aan verkopen. En gezegd. Daar wil ik niet aan.
En ik weet wel wat ze denkt nu:. Terug naar de wereld. We dromen allemaal van de wilde handen. Jij hebt jou tot jou gemaakt. Goud en zilver. Neem het maar mee voor onderweg. En ik dacht alleen nog maar aan toen. Zei ik niets en dus genoeg. Dus adem in en tel tot tien of elf en verder. In oceanen. Gelukzalig zijn of lijken en met jezelf verzoend.
Ik ben blij dat je hier bent, blij dat je hier bent. Bij een zuivere bron. Als ik je zou roepen. Laten we dansen, m'n liefste. Zonder een oordeel. Waar de oceaan begint. Soms betaal je dubbel voor het blussen van de brand.
Het ritme van mijn hart is wild en uit de maat. Je hield me laag. Kun je zingen, zing dan. Dans voor me, naakt. Duizend keer. Als een vogel die verschrikt. Ten westen van de zon. Ik schreeuw haar naam. Als de zeebodem breekt en verschuift. Draag wat ik voel terug naar huis toe. En laat het pijn doen, pijn doen.
