Hoe mooi je bent en blijft. Aaaaaaah. Had niets in de gaten. Laat het licht aan voor mij. Woah. Dat ze nooit een dag als deze. Bij elkaar zijn we groter. Maar ik had beter kunnen zijn. Als we gaan slapen. En als we opstaan dan is het voorbij. Je weet je vrienden hier zijn gek. Op de grens. Omdat we meteen getrouwd zijn.
Je blijft bestaan. Staat iets vreemds op de menukaart. Ik kan zachtjes zingen bij jou. Ik heb je lief met heel mijn hart, maar meer kan het niet zijn. Rust is er nooit, in mijn slaap niet. Een andere keer. Verwarmt mijn stramme handen. En alles was er klaar voor. Ik zie nog geen verbanden. Je telt niet meer de dagen. Ik wil laten weten hoe het voelt om vrij te zijn. Helder. Vijl de scherpe randen nu maar. Naar je benen. En begeleid je mij.
Steelt mijn liefde, hard en wreed. In het midden van de kring. Tot het te laat is, of niet. Hoe lang. Hoe kon ik weten hoe het is om zoveel spijt te hebben. Toch voel ik me niet vuil. Niet dat alle woorden. Of we bidden of we vloeken. Ik doe mijn best. Ze doet het niet, ze doet het wel. Maar het land dwingt nooit de vogel. Ik ga er stiekem tussenuit. Het is goed zolang het duurt. Nog steeds kijk ik haar na op straat en vraag me telkens af. Is het waar dat de duivel echt is en. Dan vallen we maar samen. Maar bont en blauw. Wat maakt ons allemaal tot wie we zijn. Maar niet te vaak.
Wat het verlangt. Zeg dat ik droomde. Lief, ga dan mee. Als je dit echt echt wilt dan is het nu wel tijd. Blijf met mij. Ze vallen langzaam. Alles of niets. Ze gaan verder de weg af, ze zijn al voorbij. En veel heb ik niet, maar als je straks de sterren ziet. Want we moeten hier weg. Maar geef, geef de moed niet op. Dat niets zo mooi en eenzaam is. Ik zou niet anders willen maar.
Hoe lang. Maar steeds als ik je zie word ik al bang. Ach je weet hoe het gaat. Wat een leven, wat een leven. Doe dan net alsof we halverwege zijn. Hoe groot het gat is tussen nu en nooit. Toch geld en applaus. Ik trek m’n voeten uit de klei. Oogverblindend, dag en nacht. Maar ik vergeet nooit meer. Maar nu geniet ik nog wat na. Want ik zoek alleen mezelf. Maar ooit gaat het toch stuk. En onverwacht. Helemaal.
